ნიკოლოზ ბარათაშვილის პორტრეტი
მხატვარ ტ. მომცემლიძის რეკონსტრუქცია, 1901 წ






















































 

პოეზია

მერანი

ფიქრნი მტკვრის პირას

სული ობოლი

თავადის ჭ…ძის ასულს, ეკ…ნას

ბულბული ვარდზედ

ჩემს ვარსკვლავს

არ უკიჟინო, სატრფოო…

შენნი დალალნი ყრილობენ გველად…

შევიშრობ ცრემლსა…

მიყვარს თვალები მიბნედილები

რად ჰყვედრი კაცსა…

საფლავი მეფის ირაკლისა

ცისა ფერს, ლურჯსა ფერს…

ნაპოლეონ

ჩემი ლოცვა

კნიაზ ბარათაევის აზარფეშაზედ

მადლი შენს გამჩენს. ლამაზო, ქალო შავთვალებიანო

სუმბული და მწირი

ომი საქართველოს თავად-აზნაურ - გლეხთა პირისპირ დაღისტნისა და ჩეჩნელთა, წელსა 1844-ს, მძღვანელობასა ქვეშე ღუბერნიის მარშლის, თავადის დიმიტრი თამაზის ძის ორბელიანისა

ღამე ყაბახზედ

სატრფოვ, მახსოვს თვალნი შენნი

ქეთევან

ხმა იდუმალი

შევიშრობ ცრემლსა, ჭირთ მანელებელს

ვლოცავ დღეს ჩემის გაჩენის, ბედნიერი ვარ მე, თასი

საყურე

შემოღამება მთაწმიდაზედ

დამქროლა ქარმან სასტიკმან, თან წარმიტანა ყვავილი

ძია გ... სთან

როს ბედნიერ ვარ შენთან ყოფნითა

არ უკიჟინო, სატრფოო, შენსა მგოსანსა გულისთქმა

ბედი ქართლისა

ვპოვე ტაძარი შესაფარი, უდაბნოდ მდგარი

ჩემთ მეგობართ

სულო ბოროტო, ვინ მოგიხმო ჩემად წინამძღვრად

მირბის, მიმაფრენს უგზო-უკვლოდ ჩემი მერანი

ჩონგურს