ვითარც სამოსი მომეხვია სიჩუმე ღამის
და ღელვა ამ ზღვის ჩამისახლდა სულის სიღრმეში,
რომ მოხვიდოდე ეხლა ჩემთან თუნდ ერთი წამით,
რომ მოხვიდოდე ისე უცებ, როგორც ფიქრებში,
გავგიჟდებოდი უფრო მეტად ვიდრე ზღვა ქარში,
ავტირდებოდი უფრო ძლიერ ვიდრე შავი ცა,
გაგიღიმებდი უფრო ნაზად ვიდრე მზე მარტში
და დავიწყებდი სულ ყველაფერს ისევ თავიდან...


12.03.2008

გაქრნენ ფიქრები, გაქრა მუზა, გაქრა ოცნება,
გაქრა ღიმილი, გაშრა ცრემლი, სევდასაც ვერ ვგრძნობ,
დავცარიელდი! ვაი, როგორ დავცარიელდი...
სულში ბოროტად მომღიმარი წყვდიადი მეფობს.
გაქრნენ სიტყვები, გაქრა მზერა და მოლოდინი,
გაქრა ყოველი... შენთან ერთად ყოველი გაქრა...
ირგვლივ სიცივე, ისევ წვიმა და სიმარტოვე...
მე მხოლოდ ღამის ყრუ ჩურჩულით ვერთობი ახლა...


14.03.2008

მაოცებს მზერა მაგ თვალების აღსავსე ფიქრით,
მაოცებს სევდა უსასრულო, სულში რომ მალავ,
შენ რომ არა თქვა, სულ ყველაფერს თვალები იტყვის,
ბაგეც კი გაგთქვამს, გაიხსნება ისე ლამაზად.
ასწი წამწამნი, შემომხედე, რომ მე მათ ჩრდილში,
ყოველი აზრი ზედმიწევნით ამოვიკითხო...
თუ დავიკარგე უგზო-უკვლოდ შენსა ღიმილში,
გაფიცებ ყოველს, არასოდეს არ მომიკითხო!


19.10.2007