ალაზნის ველზე დიდი პოეტი,

არსად, არასდროს არ გაჩენილა!

აჰა, სამხრეთი და ჩრდილოეთი,

თუ მისებრ ეშხი გადარჩენილა!

ალბათ, უღმერთო მზეთუნახავი,

საქართველოში, სულ ძველის ძველად,

რადგან არ იყო - დასამარხავი

უცებ შეირხა...

აღდგა...

გაცოცხლდა...

განხორციელდა ალაზნის ველად!

დამიდასტუროს მასთან მიმსვლელმა,

რომ ეს მშვენება ვერვინ დაბურა,

და ვერც სიკვდილმა აუდაბურა,

ხანძრების ბოლით გადამნისვნელმა...

ალაზნის ველის ჭრელი ხოხობი,

მისთვის ჩემს გულში შემოქროლილა

და ჩემი სიტყვაც, მზიურ ხორხოცით,

ამ დიდ ემბაზში დაოქროილა!

ალაზნის ველზე დიდი პოეტი

ჯერ ქვეყანაზე არ გაჩენილა!

ვამაყობ ჩემი მეჯილდოეთი,

ბედმა მამულად ამარჩევინა!

მოდით, ემთხვიეთ,

ვინც სილამაზე

გულს უკვდავ დაღად დაგვამჩნევინა!

ალაზნის ველო!

შენს სადღეგრძელოს

ვსვამ რომ სიცოცხლე არ გამეძნელოს!


1964 წ.