როგორც ფანდური უზარმაზარი,

გოლიათისგან აჟღერებული, -

მღერის შავი ზღვა, მკერდის ზანზარით,

აჩქეფებული, აღვარებული...

 

ზღვასაც ჰქონია ჭაღარა თმები,

სწორედ ამ წუთას გამომიჩინა...

ერთიც შეჰღმუვლა ველური ხმებით,

თითქოს სიბერის ხანი იჩივლა!

 

ზღვაო, არა გაქვს მხცოვანის დრონი,

შემოქმედის გზა არ დაგილახავს,

შენ არ იცნობდი თამარის რონინს,

არისტოტელეს ტვინს არ ინახავ!


1962 წ.