როგორ სურნელობს ეს თეთრი ვარდი,

მასთან ხომ დარდსაც დაეძინება?

მე ვმხიარულობ მის ნებადართვით,

სევდაზე მხოლოდ გამეცინება...

 

მზის ელჩი არი ამ ქვეყანაზე,

და სიყვარულის გაჩენილია.

მე არ ვოცნებობ ოქროს ხანაზე,

ის ოქრო ჩემში დარჩენილია!

 

შენ, გაზაფხულო, ვარდი მაყარე,

ვარდით დაბურე ჩემი ხეობა,

უკვდავი ოხვრა სხვას ჩააბარე,

მომე მზიური მედროშეობა.


1936 წ.