თვალზე ცრემლები რომ აგორდება,

ცხოვრება როცა დაგვკბენს სიავით, -

ძმებო, მითხარით, რათ გვაგონდება

„დედის პური“

და

„პაპას ქლიავი“?

 

ვიცით, ქლიავი კბილებს დაგვაჭრის,

რა საჭიროა მეტი განდობა? -

ჩამორიგდება დედას პურები,

როცა იტყვიან ჩვენს შესანდობარს!

 

და მაინც გვიყვარს, ვით მონაქროლი

ჩვენი ყრმობიდან წმინდა ნიავი,

სიყვარულის მზით გადანამქრული, -

„დედის პური“

და

„პაპას ქლიავი“.


1932 წ.