მზისპირის ნაბანი მინდა,

შვიდი მაისის წვიმისა!

ვეპასუხები გაზაფხულს,

როგორც ძვირფასის ღიმილსა.

 

მესმის, მზის ოქროს დუდუკზე

რასაც იმღერის ეთერი,

წვიმის ნაბრწყენი წვეთების

ტაკტაკი შეუწყვეტელი.

 

მესმის, ამ პირველ ყვავილებს

რასაც დასძახის ფუტკარი,

რასაც ჟღერს ოქროსხმიანი

ვაშლის რტო გამომბუტკვარი.

 

თავზე დამნათის ოცნება,

ვით ამ ხეს - თეთრი ყვავილი,

მზის თვალით ვუმზერ ქვეყანას,

მზის სიხარულით დავივლი.

 

რადგანაც სული სავსეა

ათასი ნაკოცნარებით

და გული აყვავებულა,

დიდი მინდორის ნაირი...


1926 წ.