უცხოეთისკენ მიფრინავს წერო...

დგება წუთები საბედისწერო.

                                  

თეთრკაბიანმა ვერხვმა ჩასთვლიმა,

ცრემლად იფრქვევა რთვილი და წვიმა...

                                  

აღარ ასვენებს გრიგალი მინებს ,

კარს მიასწყდება, ამოიგმინებს... -

                                              

ალბათ ჩემი მზეც ასე ქვითინებს!..


1915 წ.