სევდიანია შენი თვალები, როგორც მგოსანი უმიზნო ბრბოში.
სევდიანია შენი თვალები, როგორც სიმღერა საქართველოში...
სევდიანია... ნეტავი რისთვის? იქნებ გაცრემლებს სამშობლოს ბედი? -
არა, ცრემლისთვის არ გაჩენილხარ, არ აგატირებს შენ შემოქმედი...
არ აგატირებს... - რადგან მას დასწვავს გამოუცნობი ტრფობის სურვილი.
ეგ ტბა ბინდისა, - ჩამონისლული, მტრის ისრებისგან შემობურვილი,
ეგ ატლანტიდის თეთრი მარჯანი, ეგ თეთრი მკერდი, თეთრი ტილოსი,
ორნი ზამბახნი ღელეთა შორის და სიზმრის კოშკი - მარმარილოსი...
მაშ რა გატირებს შავთვალა შველო, აყვავებულა სამშობლოს მთები -
იქ ყვავილები ისე ხარობენ, პეპელამ ისე გაშალა ფრთები -
შენ კი ცრემლებად რად იღვენთები?..
1915 წ.