ვაიმე, ძმაო, ბნელ სიკვდილმა მოგსპო, ვაიმე!..

მე დავრჩი მარტო, უბედური , შენდა მახვრალი.

არ გამითენდა შენ შემდეგა ვაების ღამე,

მთელი ქვეყანა შემექმნა მე ნგრეულ, ტიალი!..


შენთან დავმარხე, ჩემო თემურ, ყოველიფერი!..

ქვეყნად ნუგეშად დამშთა მხოლოდ მე ცრემლი მწარე,

სალოცავადა, ძმაო, შენი ობოლი მტერი

და უცხო ქვეყნად მდგომი შენი წმინდა სამარე!..



1860 წ.