ისევ სიბნელე... ისევ ღამე... და ისევ ქარი...
ისევ მდინარის ჩუმი ხმა თუ ტკბილი ბაასი...
კვლავ მოგონება... კვლავ ზმანება საყვარელ ქალის...
კვლავ მონატრება... კვლავ ტიკტიკი მწარედ საათის...
ისევ ფიქრები... მომავალი ნაცრისფერია...
ისევ დუმილი... დროს გაძლება უნდა ხანდახან...
ისევ ლოდინი... ჩემნაირიც ალბათ ბევრია...
ისევ ოცნება... თუ იმედი იქნა თანახმა...


25.04.2007

აღარ გენატრები... აღარ გენატრები, ვიცი...
აღარ გეფიქრები... აღარ გეფიქრები, რატომ??
აღარ შემადარებ აწი ვარსკვლავების ციმციმს,
აღარც ცივ მთვარეს და აღარც ულამაზეს მნათობს,
აღარ ჩამიხუტებ... აღარ მომიფერებ კოცნით,
აწი ამატირებს მხოლოდ მონატრება შენი,
და თუ ვიზეიმებ, მხოლოდ გაზაფხულის ქორწილს,
ცრემლებს შევიყვარებ, წარსულს სინანული შვენის...
სულში დაგროვილა უკვე უშენობის სევდა...
ღამეს მივენდობი, ღამე თუ გამიგებს მარტო...
აღარ გენატრები... აღარ გენატრები ნეტავ???
აღარ გეფიქრები... აღარ გეფიქრები... რატომ???


25.04.2007

ფიქრად მომევლინე ღამის სიჩუმეში...
სევდად და ოცნებად რჩები...
ღამევ, მომეფერე ჩვეული ნუგეშით,
ღამევ, შემიფარე, ვკვდები...
ღამევ, მომახვიე სიბნელის საბანი,
რადგან უსაშველოდ მცივა...
მე შენთან მოვედი ცრემლებით ნაბანი,
როგორც კი დაეშვი ციდან...
უკვე ვეღარ ვიტან დღეთა უხეშ ფერებს,
მიყვარს მდუმარება შენი...
ღამევ, შემიფარე, ღამევ, მომეფერე,
ღამევ, მისაშველე... ვკვდები...


25.04.2007